Κείμενο Παρουσίασης

Αυτόνομη Συνέλευση Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Η Αυτόνομη Συνέλευση είναι μια συλλογικότητα με ανεξάρτητο λόγο και δράση ,που ως στόχο έχει τη παρέμβαση στο πανεπιστήμιο και όχι να συμμετάσχει στο πανηγύρι των φοιτητικών εκλογών . Δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα και δεν αποτελούμε παράταξη . Σκοπός της Αυτόνομης Συνέλευσης δεν είναι η παρέμβαση μόνο σε κάθε σχολή όπου υπάρχει η ανάγκη των ατόμων που συμμετέχουν σε αυτή ,αφού θεωρούμε πως τα ζητήματα που προκύπτουν σε όλο το πανεπιστήμιο συνδέονται άμεσα μεταξύ τους ανεξαρτήτως γνωστικού αντικειμένου και αποτελούν παραδείγματα μιας γενικότερης προσπάθειας επιβολής νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στη κοινωνία συνολικά. Επίσης θεωρούμε πως η δυνατότητα παρέμβασης μιας συλλογικότητας δεν κρίνεται με όρους εξειδίκευσης όπως προσπαθεί να επιβάλλει το κυρίαρχο. Ρόλος της Αυτόνομης Συνέλευσης δεν είναι ο συντονισμός σχημάτων ή ομάδων του πανεπιστημίου , αλλά να αποτελέσει ένα κοινό τόπο συνδιαμόρφωσης και συλλογικής λήψης αποφάσεων σε αυτό . Οι συνελεύσεις μας θα είναι ανακοινωμένες και ο καθένας θα μπορεί να συμμετάσχει ή να τις παρακολουθήσει ως άτομο. Ο τρόπος λήψης των αποφάσεων μας θα είναι οριζόντιος , αδιαμεσολάβητος και οι συνελεύσεις θα ειναι αμεσοδημοκρατικές , οπού όλοι ως ίσοι συζητάμε και αποφασίζουμε από κοινού χωρίς αρχηγούς ή ειδικούς της πολιτικής. Δεν επιθυμούμε να εκπροσωπήσουμε κανέναν, ούτε να είμαστε κάποια πρωτοπορία η οποία θα δείξει τον δρόμο στους υπόλοιπους φοιτητές. Δεν βλέπουμε τους συμφοιτητές μας ως πειθήνια όντα , που με ένα κέρασμα καφέ ή μια βραδινή έξοδο θα μας ψηφίσουν , αλλά ως άτομα που μπορούμε μαζί να συνδιαμορφώσουμε και να αγωνιστούμε για ένα δικαιότερο αύριο. Ένάντια στην κουλτούρα της παραίτησης , της ανάθεσης και του φοιτητικού lifestyle που προωθεί το κυρίαρχο ,στόχος μας να είμαστε μια ζωντανή διαδικασία αλληλεπίδρασης τόσο με την φοιτητική κοινότητα της οποίας είμαστε κομμάτι όσο και την πανεπιστημιακή (εργαζόμενοι , μέλη ΔΕΠ ) .

Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο διαφορετικό από το υπάρχον , το οποίο να μην είναι μια γραμμή παραγωγής άβουλου εξειδικευμένου προσωπικού που δεν μιλάει, δεν ρωτάει και απλά δουλεύει, αλλά ένα πανεπιστήμιο το όποιο να πλάθει πολυδιάστατους ανθρώπους , που μπορούν να σκέφτονται αυτόνομα, ένα πανεπιστήμιο όπου η γνώση θα είναι ελεύθερη και προσβάσιμη για όλους ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή εθνότητας, χωρίς να μπαίνει εμπόδιο ο οικονομικός παράγοντας.
Δεν πιστεύουμε ότι η γνώση είναι ουδέτερη και για αυτό θέλουμε ένα πανεπιστήμιο, που το έργο που παράγει θα είναι για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και όχι ένα που παράγει με σκοπό το κέρδος και την δημιουργία χρήσιμων εργαλείων για την εξουσία . Γι’ αυτό προτείνουμε ένα πανεπιστήμιο που δεν είναι ούτε κρατικό , ούτε ιδιωτικό αλλά το διαχειρίζεται η ίδια η κοινωνία μέσα από οριζόντιες και ανοιχτές προς όλους διαδικασίες .
Σήμερα βλέπουμε την νέα κυβέρνηση να προσπαθεί, μέσω των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που προωθεί, να δημιουργήσει σταδιακά ένα πανεπιστήμιο όλο και πιο μακριά από το πανεπιστήμιο που θέλουμε , ένα πανεπιστήμιο των λίγων, κλειστό για την κοινωνία, όπου μόνο οι φοιτητές θα μπαίνουν με κάρτα από φυλασσόμενες εισόδους . Που λόγω της περαιτέρω εντατικοποίησης των σπουδών οι φοιτητές δεν θα έχουν χρόνο για τίποτα άλλο πέρα από την μελέτη , και θα ενδιαφέρονται μόνο για τη προσωπική τους ανέλιξη , ακολουθώντας την κυρίαρχη νοοτροπία . Που θα δουλεύουν τζάμπα ή για ψίχουλα σε ερευνητικά προγράμματα καθηγητών που τσεπώνουν κονδύλια (αυτό είναι η πραγματική ανομία).

Και μιας και μιλάμε για ανομία, ας πούμε και δυο λόγια για το άσυλο. Στην πραγματικότητα και για να είμαστε ειλικρινείς, το άσυλο έχει καταργηθεί εδώ και καιρό, καθώς αυτό αίρεται κάθε φορά που οι πρυτανικές αρχές κρίνουν πως εντός του ασύλου διαπράττονται κακουργηματικού χαρακτήρα πράξεις. Η πρεμούρα της κυβέρνησης να καταργήσει και τα υπολείμματα του ασύλου, δεν είναι παρά ένα ακόμη επικοινωνιακό τρικ, προορισμένο να ικανοποιήσει τα πλέον ταπεινά ένστικτα του μέσου Έλληνα συντηρητικού μικροαστού. Οι άξονες γύρω από τους οποίους κινείται το σκεπτικό της κυβέρνησης αφορούν στην δήθεν παραβατικότητα που αναπτύσσεται στους πανεπιστημιακούς χώρους υπό την “κάλυψη” του άσυλου: το παραεμπόριο στην ΑΣΟΕΕ, ναρκωτικά στο ΑΠΘ και το Μετσόβιο και πάει λέγοντας. Άραγε η κατάργηση του ασύλου θα εξαφανίσει το παραεμπόριο σε μία χώρα τσακισμένη από την οικονομική κρίση; Για να μιλήσουμε και με όρους ..αγοράς, που κατανοεί καλύτερα η κυβέρνησή μας,όσο υπάρχει ζήτηση θα υπάρχει και προσφορά συνεπώς όσο οι εξαθλιωμένοι των πόλεων θα ψάχνουν προϊόντα στην μαύρη αγορά αυτή θα συνεχίσει να υφίσταται. Όσον αφορά το εμπόριο ναρκωτικών, εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα: δεν υπάρχει πιο γελοίο επιχείρημα για μία κυβέρνηση που έχει αναγάγει σε ύψιστους εσωτερικούς εχθρούς καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους σε περιοχές όπως τα Εξάρχεια ενώ την ίδια ώρα στην πλατεία Εξαρχείων, στην Νομική, στην ΑΣΟΕΕ και στην Ροτόντα στην Θεσσαλονίκη, μπορείς να αγοράσεις ανενόχλητος όσα ναρκωτικά θες. Στην πραγματικότητα ήταν οι αντιεξουσιαστές και οι κάτοικοι των Εξαρχείων αυτοί που περιόριζαν την δράση των ναρκομαφιών και μαντέψτε με ποιους τα έχει βάλει η κυβέρνηση, η ίδια κυβέρνηση που έχει την αμέριστη υποστήριξη ατόμων εμπλεκόμενων σε υποθέσεις διακίνησης τόνων ηρωίνης.

Το άσυλο, όπως θεσμοθετήθηκε την επαύριο της πτώσης της Δικτατορίας αναγνώρισε το δικαίωμα στην εξέγερση, το δικαίωμα της κοινωνίας να ανθίσταται και να εξεγείρεται απέναντι στην καθεστηκυία τάξη και για αυτό τόσος και τόσες κυβερνήσεις από την δεκαετία του ‘90 κι έπειτα επιχείρησαν να καταργήσουν. Οι ίδιες κυβερνήσεις που αναγάγουν σε ύψιστο ζήτημα ασφάλειας μερικά μπουκάλια μπύρας και παλούκια την ίδια ώρα που ανακαλύπτονται γιάφκες ακροδεξιών με ολόκληρα οπλοστάσια. Αυτά, για να καταλαβαίνουμε την στόχευση κυβέρνησης και κράτους.